متن ترانه سعید روانفر به نام سفر
من تبِ یار به سر دارم و اهلِ سفرماز سر کوچه یِ معشوقه دمی می گذرم
میروم آنورِ پَرچینِ پر از طعنه یِ عشق
شاد می گردم و از غصه و غم بی خبرم
سفر انگار مرا می برد آنسویِ خیال
سیر دنیا همه عشق است و خدا در نظرم
برکت از در و دیوار و زمین می بارد
دوستی هدیه ی او ، هر که شود همسفرم
باز سحر شد ، هنگام سفر شد
من محو تماشا و زمین خوانِ نظر شد
یار بخندید ، دل شهرِ هنر شد
کامِ سفرِ همسفران شهد و شکر شد
