متن ترانه امین داداشی به نام کافئین
تا وقتی که وقت دارم باشم بیاپشت سرم به تو گفتن چیا
من روبروی خونتون تا کی بشینم
هم قرص خوابم بودی و هم کافئینم
بماند عشقم بود، رفتنش ترسم بود و منو ترسوند
یهو آتیش گرفت رابطم، ایستادمو ساده رفت تو چشمم دود
دلم یه متروکه شده، تک و توک که شده، بپرس حالمو
دلم چقدر تنگ برات، تو جنگ برات، نبر زیر رادیکال منو
تو ز ما فارغ، و ما از تو پریشان تا چند
دل بیمار من از درد تو نالان تا چند
من بلد نبودم تورو نگه دارم، تو چرا بلد نبودی که بمونی
یکی دو روز سه روز بی خبر باشی، یعنی فراموشی اینو که میدونی
بماند مال من بود، بهترین هدیه سال من بود
پل های پشت سرت خراب نیست، این من خسته غم سیلاب نیست
دلم یه متروکه شده، تک و توک که شده، بپرس حالمو
دلم چقدر تنگ برات، تو جنگ برات، نبر زیر رادیکال منو
تو ز ما فارغ، و ما از تو پریشان تا چند
دل بیمار من از درد تو نالان تا چند
