متن ترانه علی آنیر به نام سلفی
رفیق من قبل تو فکر میکردم اگه همه برن اگ یه نفرم بمونه اون تویی«ورس»
اونکه الان باهاشیو میدونستی بامنه
گفتی هوامو داری الان تو ریم اهنه
کاش نوشته بود رو پیشونیت بی مرامی ذاتمه
داغ گذاشتی رو دلم همدم با من همه
رفیق هوای چشامو بارون زده
رفیق بودن باتو پرستیژ منه
رفیق اشنا و اطراف منو با تو میشناسن
ردیف اول کلاس بی تو پاتوق میشن
عجب رکبی زد اونکه یه دم،دم از وفا میزد
خنجرشم تو پشتم جوونه زد،
دل میکنه بهونه بد، یه معذرت بدهکارم
اسم نامردیو من گذاشتمش رفاقت
(کورس)
عکسایه دونفره تو گوشیم شد سلفی
سکوت خیابون جای خندت خالیه خیلی
نمیرم باشگاه به زندگی ندارم میلی
عمقی بود حاجی شکستم تو میبینی سطحی
(ورس)
وقتی پر دردی،یکی میشه همدم،اونکه زد زخم
همون نه هیشکی دیگه برات نمیشه مرحم
هر رنگی بودی همرنگ شدم بات رفیقتو پایه کل خلافات
من بودم تا افتادم تویه چاه،رفتی دنبال عشق و حالات
عیب نداره حاجی خوشیت خوشیه ماست
نباش تو این وضعیت اگه اوضات روبه راست
مقصر منم،که پشتمو بت زدم،اعتماد زیاده به کوه تش میبینی دررم
سخت بود باورش،این بود آخرش
تو یه جاده باهم من پیاده اون سواره
رنگ به رخساره نموند چون میدونم سرابه
اما خیلی دور شد که بگم تش جاده خرابه
رفت و رفت و رفتو راشو سوا کردو من
موندم تک و تنها تو پستی بلند زندگی دادا
سبقتو خوب بگیر میدونی،زمین گرده و منم کینه ای
ولی خب
باز داره جای شکر
این راهی که رفتی تو
میرسه به جایه بدیو
منم میبینم که تاثیر داشت دعای مادر
که رامون جدا شد تا آخر
عکسایه دو نفره تو گوشیم شد سلفی
سکوت خیابون جای خندت خالیه خیلی نمیرم باشگاه به زندگی ندارم میلی ،عمقی بود حاجی شکستم تو میبینی سطحی
یه ارتباط میخوام از جنس خدا
نه اونا که ادمو میزارن لاجرز دیوار
بعد دیدن این بنده هات میچسبه فقط سیگار
امید که هیچ،امیدم میگیرن ازت اینا
