متن ترانه احمد اسدی به نام بی پنجره
منشهری که بی پنجره س
زخمی که رو حنجره س
اونکه تو جهنمش
اوج فریاد غمش
آه ، یه صدای نکره س
من
رو تنم زهر اسید
یه ستاره م یه شهید
اونکه آرزوش نمرد
حتی با زخمی که خورد
حیف ، به رویاش نرسید
تو
یه مسیری یه سفر، منو با خودت ببر
گوشه گیرم، یه اسیرم، نذار اینجا بمیرم
تا همیشه توی آغوش تو آروم بگیرم
کاش
راهمون جدا نبود
عشق یه ادعا نبود
با بهای سوختن
ساختن اشتباه نبود
کاش
می شد همسفر بشیم
حتی در به در بشیم
تا رسیدنِ به عشق
راهی خطر بشیم
تو
یه مسیری یه سفر، منو با خودت ببر
گوشه گیرم یه اسیرم نذار اینجا بمیرم
تا همیشه توی آغوش تو آروم بگیرم
