متن ترانه یاگا به نام بعد مرگ
اگه دیدین بعد مرگم یکی از من نوشتهبهش بگید اون یه افسانه بود در حد قصه
دنبال درمون مرض بود که مرض گرفتش
دیگه برنمیگرده اون ابد گرفته
بگید این آخریا حتی با خودش حرف میزد
هر صدایی تو خونه میومد بهش شک میکرد
بگید این آخریا حتی با خودش لج میکرد
میگفت هم شرابمو میخورم هم بهشتم میرم
بهش بگید که عشقش گذاشت و رفت
دیوار مشکلات یهویی جلو راشو بست
از فشار زیادی بود که گذاشت پاشو کج
از فشار زیادی انگشتش رو ماشه رفت
بهش بگید دور زده این زمینو صد دور
اون روح سفر کرده بود که جسمش رو تخت بود
بهش بگید خستست از تجربه کردن
از محرکای مغزی و هشیش و الکل
نمیخواد بهش بگید من خودم بش میگم
که تا صبح پشت اون در لعنتی چیا میشنیدم
نمیخواد بهش بگید اون خودش میدونه که تنها دلیله که به خاطرش چشام خیس میشن
خیلیا تو طول روز صد بار میمیرن مرگ فقط توقف علائم حیاتی نیست
بعضی وقتا جوری گیر میکنی توی بن بست
که واقعا برات هیچ جوره هیچ راه صلاحی نیست
من پشت کرده بودم به خدایه خودم حتی
و بودم کل روز رو درگیره کفر و معصیت
با همه دعوا داشتمو تو دهن فوش و فضیت
تو مخم نمیرفتو نداشتم گوش نصیحت شنیدن
نمیخواستم که خودمو تو این وضعیت ببینم
نمیخواستم که مث سگ تو این وضعیت بمیرم
دیگه نمیخوام با کسی مدارا کنم به گا میدم هر کسیو که توی مسیرم ببینم
ورس2
واسه رسیدن به هدف تشویقم میکرد به سرقت
هیولایی که تمام این سالا بود تو ذهنم
و همون جور که حدس میزدم هیولا شدم
میدونی چون تاثییر میذاره افکارت رو چهرت
دلم یه ایست زمان میخواد به طول زندگی
نه خاطره ای ساخته شه نه یه رویای بکر شیک
دلم میخواد گیر کنم تو همین ثانیه نه که برم جلو تش بشم یه پیر سکته ای
همین سالاست که دیگه غیب شم یهویی
مثل سگ پشیمون شید از اینکه پشتم نبودین
مثل سگ پشیمون شید و دیگه فرصت نکنید
حتی یه بار ببینیدمو بام خلوت بکنید
زندگیم پر بوده از تصمیای سخت،پرتگاه های پرت،صحنه های تلخ،ضربه های بد
پا شدم از خواب از ترس کابوس های شب دیدم گم شدم تو مه وسطه تپه های برف
شعرای پاره پوره تو جیبه یونیفورمه کار
مست خوابو خسته کوفته لش وسطه دود و خاک
من خودم نخواستم دیگه بات هم قدم بشم میدونستم تحملت کمه و زیادی دوره
شب که میرم خونه تا صبح قفلم رو نور ماه
ولی حالتو به امیده یکی دیگه روبه راست
قشنگ معلومه که دارم امتحان میشم
قشنگ معلومه که این دنیا مقابل و روبه ماست
