متن ترانه رضا فرصت به نام بزن تو گوشم
میکنم هی گل تقدیممبیا بشین تا که رک تر بگم
تف به تقدیرم
دیگه مهم نی
بزا بگذره بره
من غریبه با روزای تقویمم
از فریاد درونم در میرم
راستی هنوز با فکرت درگیرم
اه لعنتی
رفیق بیا بزن تو گوشم
شاید به خودم اومدم
کردم دکورمو عوض
ب مولا دیگه دهنم گاییدس
دلم میسوزه برا اون که تو آیینه اس
اون بدجوری از هم پاشیدس
میزاره گاهی دست روی شونه هاش
میکنه بغضو پنهون تو صداش
میبینی هیشکی نی
جز من برای من
عه تهش باخته همه حرکتای من
ندم فاک به این وضعیت
وقتی حقیقت پنهونه لای صدتا دروغ
منو دریاب ای مقلب قلوب
بمولا خستم از این همه ستم
اصن نمیره پایین سیگاره ع گلوم
دوده سنگینی میکنه تو ریه هام
دلم تنگه دلم دتنگه
واسه قدیمای خودم
واسه رفیقای گلم که رفتن و موندم با خودم
الان تو سکوت شب من جر میخورم
به هر چی که بگی من فکر میکنم
همین فکرا باعث میشن سکته کنم
ولی من هنو زندم
چون تخمشو دارم
من هنو زندم چون تخمشو دارم
بزن تو گوشم به خودم بیام
این من بودم که هلم میداد
از بلندیا
من غریبم با روشنیا
از همین تاریکی خوشم میاد
بزا این دفعه روشنش کنم
می‌خوام جهانمو گسترش بدم
بیا بهم بگو مشگلا تانکن
می‌خوام همه رو منهدم کنم
به من نیومده آرامش
بگو مسیرمو پر تنش کنن
عاشق هدفمم پاش واسادم
نمی‌بینی روزیو که منصرف شدم
این حرفا تو دلم مندرج شدن
مشتی این روزا که چیزی نی بگو
بگو روزای سخت ترم بیاد
من با خودم متحد شدم
میبینی چقد قشنگه بیا
بیا بازم بزن تو گوشم
نه این کالبد امانت مادرمه
مامان ببخش که امین نیستم
میگی صبور باش ولی شکیب نیستم
هوووو هنو مونده تا مزارم
دیگه آدمی نمونده از آدم
با اندیشه هاتون در تضادم
من غریق نجات دریای عذابم
اوس کریم بمولا دمت گرمه
من توبه کردم بگو
بگو کدوم گناهمو نبخشیدی
که شبانه روز من تقاص پس میدم
بیا بزن تو گوشم
بزن تو گوشم به خودم بیام
این من بودم که هلم میداد
از بلندیا
من غریبم با روشنیا
از همین تاریکی خوشم میاد
