متن ترانه ای ضد و علک به نام گاد
میدانستماز همان روز میدانستم
که این من ، من نمیشود
با تمام وجود حس کردم
این من ، من من نیست
آیینه ، سال هاست که به من دروغ میگوید
آری آری ، منی ، من را در خود زندانی کرده
و من فریاد ها را فریاد میکشم
و او صدای دلخراش مرا
نمیشنود
ننگ ، ننگ بر دل های سیاه و سپید
که تپش به تپشش هیزم آتش درون است
.....................................................
خدا شده کلیشه رفیق
خیلی وقته که نمونده رمق رفیق
هرچی نرو از دم پاچید
یه ایران حاجی از هم پاشید
یادم میره بده بقیه رو
همون حرفای همیشه رو
هیچی نمونده برام دگه
هرچی جلو میرم به خودم برمیگردمو
اره
همش خندم میگیره
دود شده جای حرفای نگفته
گفتم خدا اینورو نگا
هه
اونم بم نه گفته
میدونم تهش خودتی و خودت
این شریت کنار گذاشتتو ولش
مرگو زندگی رول شد رفت
بخوای نخوای میزنن پشتت حرف
پس
یکم راه بیا باهام
خدا
یکم راه بیا باهام
خودت میدونی که چی گذشت بم
از یه جا به بعد ندادم به هیشکی دل
من
بودمو مودمو خودم تموم
نبود نبود خودم که بود دگه
اینم نیز بگذرد
مثل همونایی که گذشت توزرد توروم اَه
ندارم با حرف حرفی نه
تکست هامم بم خندیدن
خدا بم بگو رمزش چیه چرا هرجا میرم همه ازم در میرن
ولی باز باقیه جای شکرش
یه جایی هم پرهام رشدشو کرد
پشتشو گرم
نگه داشت با خودش
میگذروندش سخت توی سخت
شد حرف تو حرف
مغز رد و به هنگ به کل
دیگه رفتو که رفت
.....................................................
سر کردم سر شد رفت
یه روزایی آمپر منم میخورد به سقف
اون روزارو خوب یادمه
مامان میگفت همین فرمونو بگیر پسر
تو میتونی من مطمئنم
ولی بابا جوری دگه ایی میکرد رصد تورو
بیخی پرهام جمع کن برو
یکی هست چشماش دنیاته هنوز
یه حسی بم میگه شده فردای کم نورت
یکی هست هنو لبخند داری
شده دلیل مرور هر شبو هر روزت
یکی بود ولی ظاهرا نیست
جا نزن پسر تو قرار نیست باخت بدی
داری رو نرو خودت راه میری
.....................................................
تاریکم
گاهی شعله ور مثل شمع
منه منو میبینم توی آینه
آخ
خیلی جات خالیه
اینجا خدا میبینه همچی اشتباهیه
داره اشتباه میره
خدا غلط تو غلط
ولی باز یارو واسه خودش افتخاریه
اما اشتباه دیده
بسه
تمومش کن
خدا بیا منم ببخش
گفتن اینوری برو گفتم اونم به چشم
گفتن بیام جلو شکرت کنم
شکرت
ولی نرسید به تهش
اینجا یکی داد یکی رفت یکی برد
یکی حرف یکی فاز یکی خوده گل
شده حک تو شک مثل بوی سم
رو درختی که ریشش کیش شده مات
یه لحظه کات
خب
آخره ورسه
دگه داریم میرسیم آخره قصه
پلاک تو دور گردنم عجین شده با منو تو و اسمت
خدا
میگن رفتنی میره
الان واسه هر زودی تایم خیلی که دیره
توی خودش
یکی اینجا میمیره
روزی صد بار پرو و پاشنه آشیله
نکن فکرشم حتی که بیوفته دام
واسه شروع دیر نیست
IN THE NAME OF GOD
.....................................................
نفس
صدای خس خس نفس های خسته
آه
چنگ بر سوهانی که خراشید عصب را
چنگ بر رویا های پلاسیده پنهان شده در گوشه گاه ذهن
چنگ به آسمان نیلگون همیشه ابری که سنگ میبارد
اه
دنیا
سر به بالین تو گذاشتم
درد ، سر فصل فصل های تو بود
درد بهار
درد تابستان
درد پاییز
درد زمستان
آه
خداست که خواهد دید
خداست که خواهد شنفت
خداست که تمامش خواهد کرد
آری مرگ
گاهی مرگ آرزوست
آرزویی برای کسی که مرگ را میشناسد
و من از همان روز میدانستم
روزی که در آیینه
سیاهی را به جای سپیدی
فرش زمین را به جای عرش آسمان
ترک های خشک بیابان را به جای تلاطم امواج اقیانوس
و مررگ را به جای زندگی دیدم
آری ، آری
خوشا به حال آنان که نور را می بینند !!!
